همه ساله سیزدهمین روز فروردین ماه بعنوان سیزدهبهدر می باشد. برخی بر این باورند:
- در این روز باید برای راندن نحسی از خانه بیرون روند و نحسی را در طبیعت به در کنند.
- چند نسل پیشین ایرانیان، شاید از آنجایی که دربارهی این روز آگاهی کمتری داشتند این روز را بدشگون میدانستند و بسیاری از آنان بر این باور بودند که باید برای بیرون کردن بدشگونها از خانه و کاشانه خود کنار جویبارها و سبزه ها بروند و به شادی بپردازند.این دیدگاه هنوز هم در میان شماری از مردم ایران وجود دارد.
- پیشینه ی سیزده به در را از زمان جمشید می دانند.
- پس از نفوذ فرهنگ اروپایی در زمان حکومت صفویان بود که در این فرهنگ نیز عدد 13 نحس دانستنه شد.
اما باورهای دینی برخلاف باورهای غیر دینی مبتنی بر عقل و منطق و در مسیر تعالی انسان می باشد.
دین اسلام نه تنها انسانها را از گردش کردن در طبیعت منع نمی کند بلکه ایشان را امر به سیر و سفر می کند، نه سیر و سفری که آمیخته با لهو ولعب، نه گردشی که با روح انسانی در تضاد باشد، بلکه دین اسلام انسانها را به سیر و سفر همراه با تعقل و تفکر امر می کند و انسانها را به سیر و سفری امر می کند که بتواند روح انسان را تعالی بخشد. خداوند تبارک و تعالی در سوره حج آیه 46 می فرماید: أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لَا تَعْمَى الْأَبْصَارُ وَلَکِن تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُور (آیا در زمین سیر نمی کنند تا صاحب دلهایی گردند که بدان تعقل کنند و گوشهایی که بدان بشنوند؟ زیرا چشمها نیستند که کور می شوند ، بلکه دلهایی که در سینه ها جای دارند کور باشند)
از طرفی دین، حفظ شخصیت انسانی را لازم دانسته و او را از تقلید کورکورانه نهی می کند و او را دعوت به تعقل و تفکر می کند و از پیروی آیین پیشینیان نهی می کند. درآیات 72الی74سورهشعراء می خوانیم: قال هل یسمعونكم اذ تدعون * او ینفعونكم او یضرون * قالوا بل وجدنا آبائنا كذلك یفعلون (گفت: «آیا هنگامى كه آنها را مىخوانید صداى شما را مىشنوند؟! یا سود و زیانى به شما مىرسانند»؟! گفتند: «ما فقط نیاكان خود را یافتیم كه چنین مىكنند».)
منبع:دین پژوهان
نظرات شما عزیزان:
من هم یک وبلاگ دارم اگه قابل دونستی به وبلاگ من هم سری بزن ....
اگه دوست داشتی می تونیم تبادل لینک کنیم ....